تجزیه سرمایه در گردش
تجزیه و تحلیل سرمایه در گردش
مديريت سرمايه در گردش يکي از مهم ترين مسائل مديران مالي است
و آن ها همواره سعي در تعيين سطحي منطقي جهت سرمايه در گردش دارند.
معيار مورد استفاده براي سنجش سرمايه در گردش، دوره چرخه تبديل وجه نقد مي باشد.
هدف از تحلیل سرمايه در گردش تشخيص عواملي است که در آن تغييراتي را بــه وجـودآورده اند
و نتيجه نهايي تجزيه و تحليل ، ارزيابي کفايت تدابير مالي مديران است
کـه بدانیم وقتی سررسيد پرداختها فرا ميرسد آيا توانايي واريز آنها را خواهند داشت؟
بـه ايـن منظـور بـايد عوامل فزاينده و کاهنده سرمايه در گردش را تشخيص داد.
بطـور کلي تحلیل و تجزيـه سرمايه در گردش نشان ميدهد
که درفاصله دو دوره مالي چه وجوهي به دسـت آمـده و بـه چه مصارفي رسيده است.
هـرگونـه معاملـه اي کـه بـر دارايي جاري و بدهي جـاري اثـر يكسـانی بـگذارد مبلـغ سـرمايه در گردش را تغيـير نمي دهد.
تغيـيراتي که در تحلیل حسابهايي غــير از دارايـي جـاري و بدهـي جـاري بـه وجود آمده باشند
بر سرمايه در گردش تاثير ميگذارند ، اين تغييرات به سه دسته تقسيم ميشوند:
۱. تغييرات در ارزش ويـژه
تجزیه سرمایه در گردش هـر افزايشـي که در ارزش ويژه درفاصله دو دوره مالي پيدا شده باشد
منبعـي ازلحاظ افزايش سرمايه در گردش به شمار ميرود.
۲. تغیيرات در بدهي بلندمدت
افزايش در بدهي بلندمدت در طي دو دوره مالي منبعي در جهت افزايش سرمايه درگردش محسوب ميشود.
۳. تغيـيرات در دارايـي ثـابت
تجزیه سرمایه در گردش کاهش در دارایی ثابت خالص در فاصله دو دوره متوالي موجب افزايش وجوه
ودر نتيجه افزايش سرمايه در گردش ميشـود.
معمـولا تغييرات عمده درسرمايه ناشي از تحولاتي اسـت که در ارزش ويـژه پديد مي آيـد.
کاهش تجزیه سرمايه در گردش وقتي از نقصان ارزش ويژه ناشي شود خطر مي آفريند
و اگر از زيان عمليات به وجود آمده باشد خطـر بیشترميگردد.
دیدگاهتان را بنویسید