حسابداری نقدی و تعهدی
تفاوت اصلی میان روشهای حسابداری نقدی و تعهدی
حسابداری نقدی اصل و مبنای پذیرفته شده برای شناسایی و ثبت و تجزیه و تحلیل اطلاعات مالی در سازمان های دولتی و غیرانتفاعی است.
به این معنی که در سازمانهای دولتی چه هزینه ها و چه درآمدها تا زمانی که تراکنش مالی نداشته باشند ثبت سیستم حسابداری نمی شوند.
یعنی ممکن است یک پیمانکار برای تعمیرات مقطعی شوفاژ هر هفته به سازمان ما سر بزند و فاکتور تعمیرات خود را نیز به واحد مالی ارائه دهد،
اما تا زمانی که دستور پرداخت صادر نشود
و مبلغ هزینه تعمیرات به حساب آن تعمیرکار منظور نشود
هیچ گونه ثبتی در سیستم حسابداری سازمان ما درج نخواهد شد.
پس عملاً حسابی به اسم حسابهای پرداختنی یا اسناد پرداختنی در دفاتر سازمانهای دولتی وجود نخواهد داشت.
حسابداری تعهدی
حسابداری تعهدی مخصوص سازمانهای سود محور یا انتفاعی است.
هر سازمانی که به قصد کسب سود به فعالیتی مبادرت ورزد مجبور است
از قوانین بازار پیروی کند و از جایی که مبنای معاملات بازار اعتباری است
یا لااقل ترکیبی از اعتباری و نقدی است، سیستم حسابداری ملزم است
در لحظه عقد قرارداد یا انجام معامله بلافاصله درآمد یا هزینه های مذکور را شناسایی نموده
و در دفاتر حسابداری ذیل سرفصلهای حسابهای دریافتنی و پرداختنی و هزینه ها و درآمدهای محقق نشده نماید.
سود های سهام، هزینه های استعلاک، چکهای پرداختنی و حسابهای معین همه و همه از روش حسابداری تعهدی نشات گرفته اند
تفاوت حسابداری نقدی با حسابداری تعهدی
به طور کلی تفاوت حسابداری نقدی و حسابداری تعهدی در زمان ثبت آرتیکل مالی است.
در شیوه حسابداری تعهدی به محض عقد قرارداد و یا انجام معامله، فارغ از اینکه وجه نقدی رد و بدل شده است
یا خیر
ولی در شیوه حسابداری نقدی معیار شناسایی و ثبت یک فرایند مالی صرفاً دریافت و پرداخت وجه است
و تا زمانی که پولی از حساب سازمان کسر یا به حساب سازمان وارد نشده،
انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده و هیچ عملیات حسابداری ای شناسایی و ثبت نمی گردد
دیدگاهتان را بنویسید